কামৰ কোনো সৰু-বৰ নাই
চতুৰ্দশ শতিকাৰ পৰা সপ্তদশ শতিকাৰ এই সময়চোৱাত ইউৰোপত হোৱা শিল্পবিপ্লৱে যি নৱজাগৰণৰ সূচনা কৰিছিল ইতিহাসে আজিও তাৰ সাক্ষী বহন কৰি আহিছে । শিল্পবিপ্লৱৰ বাবেই ইউৰোপৰ দেশবোৰ আমাতকৈ হাজৰগুণে আগবঢ়া ।কামৰ কোনো সৰু-বৰ নাই ।উন্নত দেশবিলাকেও এই কথাষাৰ মানি চলে। যি কামেতেই নিয়োজিত নহও লাগিলে সততা আৰু নিষ্ঠাৰে কৰাটোহে আচল কথা ।আমাৰ অসমীয়া মানুহখিনিৰ আকৌ হাড়ে-হাড়ে সিৰে সিৰে এটা কথা শিপাই আছে যে ব্যৱসায়ৰ জৰিয়তে কৰা উপার্জনৰ তুলনাত চৰকাৰী চাকৰিৰ পৰা কৰা উপার্জন যেনে হলেও অধিক ওপৰত । সেয়ে নিজৰ বিবাহযোগ্য ছোৱালীজনীকো কোনোবা চৰকাৰী চাকৰি কৰা এজনৰ হাততহে গতাব খোজে ।সৰু চৰকাৰী চাকৰি (তৃতীয়/চতুর্থ শ্রেণীৰ)এটা হ'লেও যদি বাহিৰা টকা আছে ,তেন্তে কথাই নাই ।তাকে লৈ গৌৰৱ কৰিবলৈকো আমি লজ্জাবোধ নকৰোঁ। কৃষক,ক্ষুদ্র ঔদ্যোগী নাইবা আন ক্ষুদ্র ব্যৱসায়ীসকল আজিও আমাৰ সমাজখনত নিজৰ প্রকৃত মর্যদা লাভৰ পৰা বঞ্চিত হৈ আহিছে ।
আমাৰ অসমীয়া মানুহখিনিৰযে নিজৰ মানুহৰ উন্নতিও হজম নহয় । খাম-খিয়ালিতো নুগুছেই ,এনেই নমৰিলেও ঈর্ষাতে দেই-পুৰি মৰো ।কেনেবাকৈ অসমীয়া কোনোবাজনে ব্যৱসায়ৰ জৰিয়তে আর্থিক দিশতউন্নতি কৰা দেখিলে অসৎ উপায়েৰে আর্থিক উপার্জন কৰা বুলি মিছা অপবাদহে জাপি দিব খোজো । আমি অসমীয়া মানুহখিনিয়ে অনা অসমীয়া মানুহৰ দোকানত সমাগ্রী ক্রয় কৰিবলৈ বেয়া নেপাওঁ,কিন্তু নিজৰ ল'ৰাটোৱে স্নাতক ডিগ্রী লৈ চৰকাৰী চাকৰি নিবিচাৰি দোকান খুলি ব্যৱসায় কৰো বুলিলে আমাৰ অসমীয়া অভিভাৱকৰ সন্মান লাঘৱ হয় ।স্ব-নিয়োজনেৰে নিজে স্বাবলম্বী হোৱাৰ লগতে আন দহজনকো কর্মসংস্থাপন দিব পাৰিলে সেইয়া সঁচা অর্থত গৌৰৱৰহে কথা ।কিন্তু এই কথাষাৰকে আমি অসমীয়াসকলে উপলব্ধি নকৰোঁ ।আনকি নিজৰ ঘৰত কাম কৰিবলৈ আমিবোৰে অনা অসমীয়া মানুহ বিচাৰোঁ ।কামৰ কোনো সৰু-বৰ নাই এই কথাষাৰ হৃদয়ংগম কৰি আমি অসমীয়াসকলেও এওঁলোকৰ স্বাবম্বিতাৰ আর্হি গ্রহন কৰা উচিত ।
সকলো কামকে সমান মর্যদা দিয়াৰ মানসিকতা আমাৰ অসমীয়া মানুহখিনিৰ মনত যেতিয়ালৈকে গঢ়লৈ নুঠিব, তেতিয়ালৈকে কিন্তু আমাৰ অসমীয়া জাতিটোও পিছপৰি থাকিব ;আৰু এইয়া এক নির্ঘাট সত্য ।****
No comments:
Post a Comment